لوله فولادی از جمله مقاطع فلزی تو خالی ست که برای انتقال مایعات و گاز به طور وسیع مورد استفاده قرار میگیرد. لوله ها بر حسب جنس، قطر و شیوه تولید به انواع مختلفی تقسیم بندی می شوند. لوله های فولادی می توانند درزدار یا بدون درز(مانیسمان) باشند.
برای تولید لوله های درز دار ورقه های فولادی پس از شکل دهی با استفاده از جوشکاری به یکدیگر متصل می شوند. در این روش تولید، درز جوشکاری شده در محل اتصال دو سر ورق مشخص است. اما گروه دیگری از لوله ها بدون درز (seamless) هستند که در ایران به آنها مانیسمان نیز گفته می شود.
لوله های مانیسمان برای نخستین بار در سال ۱۸۸۶ توسط دو برادر آلمانی ابداع شدند و در ایران به نام سازنده آن مانیسمان معروف شده اند. لوله های مانیسمان به دلیل نداشتن درز جوش دارای استحکام بالاتری نسبت به لوله های درزدار هستند. به همین دلیل در صنایع حساس و نیازمند به استحکام بالاتر کاربرد وسیعی دارند.
یکی از انواع لوله های مانیسمان لوله های گوشتدار هستند که در این مقاله به تفصیل در مورد آن صحبت خواهد شد.
لوله گوشتدار به چه معناست؟
لوله هایی از جنس آهن را که دارای ضخامت بالاتری هستند لوله های گوشتدار، لوله گوشتی یا ضخیم بار می نامند. این نوع لوله ها به دلیل ضخامت چند میلیمتری یا سانتیمتری دیواره ها دارای استقامت بالایی هستند و در شرایط خاص و تحت فشار برای انتقال سیالات در مسافت های طولانی، ماشین سازی و هیدرولیک در صنعت مورد استفاده قرار می گیرد. لوله های گوشتدار به لوله هایی اطلاق می شود که ابعاد آنها برابر یا بیشتر از اسکجول لوله ۸۰ انجمن مهندسان مکانیک آمریکا باشد.
اسکجول لوله ها از ۱۰ شروع میشود. هر چه عدد اسکجول افزایش می یابد ضخامت دیواره لوله ها نیز افزوده می شود. بنابراین ممکن است دو لوله ۱/۸ اینچ با دو ضخامت مختلف در دو اسکجول مختلف داشته باشیم. قطر لوله یا وزن در واحد فوت لوله ها تاثیری در شماره اسکجول ندارد. برای مثال یک لوله گوشتدار اسکجول ۸۰ با قطر ۱/۸ اینچ ضخامت دیواره ۰.۱۳۵ اینچ دارد و یک لوله سبک ۱/۸ اینچ در اسکجول ۴۰ ضخامت دیواره ۰.۰۶۸ اینچ دارد.
نظری نیست.